Dit zijn de enige kerels die het bij “echt” karten houden – terwijl wij onze karts omringen met Tupperware!
Door Jeff Gray.
Ayrton Senna zei altijd dat karting de zuiverste vorm van motorsport was – een eenvoudig buizenframe, een luchtgekoelde tweetaktmotor en ………een rijder.
Hij had een punt. Kijk tegenwoordig rond in de pits en je ziet alleen maar high-tech frames met buizen, pompen, radiatoren, veel plastic, lap-timers, accu’s – het is verbazingwekkend dat er nog plaats voor de rijder is!
In de nabije toekomst zal dit alles veranderen; in 2006 gaat in Engeland het eerste kampioenschap voor historische karts van start: de RetroRaces series 2006.
Sinds 5 jaar is er een groeiende interesse in historische karts ontstaan, en de circuits van Shenington en Rissington, en onder andere ook Strijen in Nederland, hebben demonstraties verzorgd tijdens hun grote racedagen.
Een probleem echter doet zich voor bij hen die veel tijd hebben besteed aan hun karts. Vele uren zijn gestoken in het restaureren van hun karts, die de laatste 25 jaren roestend achteraf in schuurtjes hebben gestaan.
Als de demonstratie voorbij is, voelt de rijder de tegenstelling van de vele uren werk ten opzichte van de geringe tijd op het circuit, om te doen waar de kart in beginsel voor ontworpen is.
Dit alles staat ook op het punt te veranderen.
Op 5 november 2005 werd karthistorie geschreven toen op het circuit van Red Lodge bij Newmarket de eerste races voor historische karts georganiseerd werden.
Twee wedstrijden werden gehouden: één voor Klasse 4 karts (met versnellingsbak) en de andere voor Klasse 1 (directe aandrijving).
Te oordelen naar de interesse die werd getoond door de moderne karters was het een geweldig succes!
Zoals een toeschouwer zei: Normaal zouden we nu naar huis zijn gegaan, maar we willen niets missen van deze “halve garen”! Ik ben niet blij met deze verwijzing, maar ik neem aan dat het in ieder geval niet op mij slaat.
De eerste historische kartrace in Engeland – Red Lodge 5 november 2005.
De karts die in aanmerking komen voor het kampioenschap zijn voor de schakelkarts de modellen waarvan de fabricage tussen 1958 en 1979 was en voor de 100cc’s met directe aandrijving tot 1982.
De karts werden in drie leeftijdsgroepen ingedeeld om iedereen de kans te geven kampioen in hun respectievelijke groep te worden. De motoren in de laatste groep zijn al ongeveer 25 pk, als je die plaatst op een kart van nog geen 50 kg met (goedkope) banden met weinig grip, dan krijg je een te gekke combinatie!
Gewend aan het rijden op moderne karts, was ik me de eerste keer dat ik op een historische kart reed zeer bewust van de blootstelling aan de elementen.
Op de lange rechte einden van Shenington krijgt de bestuurder genoeg tijd zich te realiseren wat er allemaal mis kan gaan wanneer je op deze dingen racet, maar na een paar ronden overheerst het gevoel dat dit soort kart de essentie is van wat een kart hoort te zijn – een eenvoudige race-machine met verbazende prestaties – zoals ik al dacht voordat ik ooit de kans had in zo’n ding te zitten.
Het regelement verbiedt het gebruik van Alfano-achtige timers,professionele teams, enz. en dringen aan op het behouden van de oorspronkelijke uitvoering van de karts – zonder body-work, suede stuurtjes, beklede kuipstoelen, lange afschuifbeugels, enz..
Geschikte karts kunnen gevonden worden op sites als Marktplaats of E-Bay als je weet waar je naar moet zoeken, en als je dat niet weet is er altijd hulp bij de historische kartclub die de wedstrijden coördineert, on-line informatie geeft en hulp geeft aan iedereen die dat nodig heeft.
Persoonlijk heb ik met veel succes de laatste jaren 100cc watergekoelde motoren gereden, maar ik hunkerde om terug te gaan naar de basis, ver weg van buizen, radiatoren, afschuwelijk modern body-work en meer van deze zaken.
Toevallig liep ik tegen een kart aan op E-Bay, en reed ermee, na restauratie, op Shenington – en dat was genoeg!
Ik realiseerde me dat dit het soort kart was dat ik wilde – een echte, kale machine- met alleen als doel hard gaan!.
Het vervelende was dat ik niet gelukkig was met het rijden van 10-minuten demonstraties hier en daar. Met mijn gelijkgestemde vriend Martin Gilbert ontstond het idee om met deze mini-raketten te gaan racen.
Via Martin’s Kartline connecties werd een race op Red-Lodge georganiseerd.
De wedstrijd was erg close maar fair, en nooit in mijn racecarriere heb ik racen zo relatief veilig gevonden; zonder body-work is de rijder zich ervan bewust dat de tegenwoordige “duw-stijl” absoluut niet kan, laat dat maar over aan de Rotax en TKM jongens.Het belangrijkste is vaardigheid en verantwoordelijkheid.
Bekijk onze site eens, maak een keus uit de vele foto’s, raak betrokken bij het beste wat gebeurde met karting sinds lange tijd en vindt uit wat Ayrton Senna bedoelde.
Vertaling: Arend Jan Kleijn.