Voor zondag 8 juli 2012 stond onze dag op Ulrum op de agenda. Daar had ik echt naar toe geleefd. Wij zijn daar mei vorig jaar voor het eerst geweest en daar hartelijk ontvangen door de exploitant Ronnie Kleingeerts. Ook al waren we daar slechts met een man of acht: het was er reuze gezellig en zonovergoten.
Omdat ik op Strijen nogal wat last had van onderstuur – dat is menigeen niet ontgaan – besloot ik voor Ulrum de juiste tandwielverhouding aan te brengen. Omdat ik op Strijen met een veels te lange overbrenging reed, kon ik door te weinig bochtensnelheid geen lift genereren. En dat was waarschijnlijk de oorzaak van het onderstuur, want de bandenspanning bleek best goed. Zo gezegd zo gedaan: een groter tandwiel op de achteras en een kleiner tandwiel op de motor. Helaas bleek bij demontage van het motortandwiel dat het spietje was gebroken. Daar heb ik op Strijen niks van gemerkt en door het slippen van het tandwiel op de as, bleek de restant van het spietje keurig vast te zitten in de krukas. Na drie avonden tikken variërend van met zachte hand tot en met veel getier had ik de moed eigenlijk opgegeven. Dan maar het krukasje bij het oud ijzer en geen Ulrum….
Nu heeft ook dit verhaal recht op een goed einde en dus bood Chris aan om ook eens een poging te wagen om de restant van het spietje te verwijderen. Op zaterdagmiddag alles opgeladen en afgereisd naar Buinerveen. En ja hoor, Chris weet veel geduld op te brengen – al zegt hij van zichzelf dat ie een ongeduldig typje is – en zo is ook dit Parilla-blokje weer gered. Na ook nog de BZ-Junior kart van Marijn onder handen genomen te hebben en een nachtje goede rust begon de zondag 8 juli 2012 stralend: een licht zonnetje en 23o in Drenthe. Dan kon het toch niet misgaan in Groningen. Om 10.00 checkte Rolf Remorie nog even het weer bij Chris. Nee hoor, geen redenen om weg te blijven. Het zou een herhaling worden van het voorgaande jaar!!
Na een korte rit door Noord-Groningen kwamen we dan om 11.30 uur aan op het circuit van Ulrum. Lex was al aanwezig en even later meldden zich ook Jasper Martens en Rolf en Marc Remorie. Even voor de lezer: Jasper en Marc waren afgereisd uit respectievelijk West-Brabant en Zeeuws-Vlaanderen en hebben dus letterlijk het hele land doorkruist om aanwezig te zijn. Helaas meldden zich ook om 11.30 uur de eerste spetters regen. En dat hebben we de hele dag gehouden. Chris zijn nieuwe shelter stond na inspanning van een man of zes – zie ook de foto’s – en daar hebben we veel plezier van gehad.
Leuk om te vermelden is het feit dat we ook één toeschouwer hadden: Bert Reitsma, voormalig secretaris van Kart Club Noord Nederland had de moeite genomen om in zijn Donkervoort zonder voorruit maar mét regenpak van Haren naar Ulrum te komen. Hij heeft ons helaas niet zien rijden. Rolf en Marc besloten de karts maar in de auto te houden en voortijdig naar huis te gaan. Marijn heeft rond 14.00 uur zijn eerste rondjes in de regen gereden. Door al het wisselen van wielen en banden , het wisselen van motorblokken, Marijn die achterstevoren stond, etc. stonden we pas rond 15.30 uur op de baan. Jasper ging gelijk goed hard, ook al was het voor hem de eerste keer in de regen. Chris wist op slicks nog een aardig gevecht te leveren met een aantal moderne karts op regenbanden. Dat maakt hem toch echt de “Regenmeister” van de dag. De regen hield vrijwel continu aan. Lex en ik hebben ook nog wat rond geglibberd, maar hebben ons uiteindelijk gewonnen moeten geven. Nadat we in kletsnatte overalls de boel hadden ingepakt – terwijl het écht met bakken uit de hemel kwam – werd het zowaar droog toen we de shelter moesten afbreken. Het was inmiddels 19.15 uur. Na een snelle hap uit de keuken van de kartbaan hebben we de thuisreis aanvaard. Toen bleek eigenlijk pas hoe ver Ulrum naar het noorden ligt. Om 23.00 uur eindelijk thuis. Pffff, het was me het dagje wel….