Weken van te voren keek menigeen op de computer naar de weersweerverwachting voor Kerpen. Het werd er niet beter op naarmate het weekend naderde. Kans op sneeuw en een temperatuur van net boven het vriespunt. Op de dag zelf (zondag) was dat ook zo.
Het mooie is dat er maar weinig rijders (en bezoekers) waren die zich daardoor lieten afbluffen. Van de 11 Histokarters kwamen er uiteindelijk 8 opdagen om op de zondag hun rondjes te rijden. Iets waar Gernot Stocker Histokart voor complimenteerde.
Jasper en Vincent van Schaick hadden zelfs bedacht om op zaterdag aan te komen en de nacht op het circuit door te brengen in een tent. Wel stoer om proberen te slapen bij minus 5, maar slecht voor de nachtrust.
Het was voor mij de eerste keer dat ik kennis maakte met het circuit. Het is een mooi circuit van zo’n 1100 meter met (erg) lange rechte stukken. Het ligt in een oude grind- en zandput, kortom in een hele grote kom waardoor er bijvoorbeeld geen enkele sprake van geluidsoverlast is. Jammer dat het grondwaterpeil in Nederland in de meeste gevallen zo hoog is dat zo’n kom direct volloopt. Het circuit moet helaas plaats maken voor de bruinkoolwinning. Het positieve is dat een nieuw circuit zal worden aangelegd op zo’n 15 kilometer afstand van het oude.
De zondag bood een prima spektakel; ook voor de niet-rijders, zoals ondergetekende. Er waren in totaal zo’n 24 Duitse en Nederlandse rijders op historische karts; een relatief groot veld zeker in deze tijden van schaarste. Tijdens het weekend werden verscheidene kampioenschappen gereden; voor de Mini’s, de automaten en de schakels. Vraag me niet welke klassen het allemaal waren.
Het prettige van het kunnen meedoen met zulke evenementen is dat je beperkte rijtijd krijgt waardoor iedereen tegelijkertijd de baan op gaat. In totaal kregen de rijders 5 maal een klein kwartier. De laatste twee van de 5 sessies in de vorm van een “regelmatigheidswedstrijd”. Sigi Suthau – een klasse apart – was veruit de snelste maar kennelijk niet de meest “regelmatige”.
Jasper Martens – onze nieuwe secretaris – had een mooi moment. Zijn motor sloeg af waardoor hij in de baan moest worden aangeduwd. Toen hij achterom keek bleek dat hij door Michael Schumacher werd aangeduwd waarvan hij ook het advies kreeg om de bougie te vervangen. (Jasper zit voor de rest van zijn leven vast aan zijn kart).
Na een broodje worst en voor reisgenoot Pieter Roep een worst zonder broodje zijn wij tevreden naar Zeist teruggegaan.
Lex Cox