Dahlem Klassik Pokal 2013
Een mooi evenement met een Nederlands tintje…
In het weekend van 1 en 2 juni jongstleden was het weer tijd voor het jaarlijkse 2-daagse Histokart kampeeruitje naar Duitsland. Net voor de zomer wordt er gestreden om de ‘Klassik Pokal’, een internationale gelijkmatigheidswedstrijd naar Duits model. Na het tijdrijden op de zaterdag, keurig gemeten met de door de organisatie beschikbaar gestelde transponders, was er één manche,
Zondag een tweetal korte ‘opwarm’ sessies en werden er nog 2 manches gereden met de daarbij horende spanning van een echte start. Na afloop bepaalt de computer de einduitslag. De snelheid schijnt daarbij slechts 1 van de bepalende factoren voor de einduitslag te zijn. Hoe dat precies in zijn werk gaat weet niemand, maar daarover later meer!
Histokart was ook dit jaar weer goed vertegenwoordigd. Team de Paauw, Ben en Yvonne, Miranda van Middeldorp en Mark van Zoelen zijn vaste gasten. Ook Chris Stek en Lies, net terug uit Jesolo, hadden de reis naar de Eifel weer gemaakt. Chris en Marjan Bekkenkamp, in stijl met de historische Renault camper, legden van alle Nederlanders de meeste kilomters af. John van Vught en zijn vrouw Beb, Wil Titulaer (de laatste dit keer niet als rijder) en de broers Marc en Rolf Remorie maakten de delegatie compleet.
In de loop van de zaterdag kwamen onze Belgische leden Marleen en Guy Matheussen nog even langs.
Het kamperen (of creperen zoals Miranda het consequent noemt) heeft zo zijn charme. De faciliteiten bij de kartbaan hangen sterk af van hetgeen de rijders zelf meeslepen op of achter de auto of bus: alleen de bare essentials zijn aanwezig… Met name de toch wel frisse voorjaarsnacht(en), door sommigen ook wel omschreven als ‘verrekte koud’, vragen om een bepaalde voorbereiding. Twee slaapzakken per persoon is aan te bevelen; zelf draag ik natuurlijk mijn thermo ondergoed, enkele fleece vestjes en daaroverheen een warme winterjas. Nergens last van! Als je iets meer luxe wenst is er in de buurt een prima hotelletje waar je voor een redelijk bedrag prima kunt overnachten en ook nog lekker kunt eten. Dat laatste weet ik van John, die er al meerdere keren heeft gelogeerd, dus dat is zeker goede informatie.
Zaterdag bij aankomst hadden we er even een hard hoofd in… Zou het droog blijven?? Dat viel dus erg mee; nadat een paar vrijwilligers voor een droge lijn op de baan hadden gezorgd konden we heerlijk onze rondjes maken. Al moet ik daar wel bij vertellen dat dit schitterende circuit inmiddels echt toe is aan een kleine renovatie. Het is de enige dringende aanbeveling die je Gernot Stöcker en de zijnen zou willen geven: zorg alsjeblieft dat de baaneigenaar iets doet aan het dozijn dwars over de baan lopende scheuren die het materiaal teisteren. Een kleine bloemlezing: een uitlaat losgetrild, een uitlaatbocht compleet verloren (en weer teruggevonden dankzij oplettende achteropkomende rijders!), verloren bouten en moeren, een lasnaad van de stuurkolom losgebroken van het frame, een lekke band en dan nog diverse problemen met motoren waarvan de mensen die er verstand van hebben zeggen dat ook dit te maken kan hebben met het getril en gebonk onderweg. Maar verder niets dan lof voor dit schitterende evenement waar naast de Nederlanders ook altijd enkele Engelsen op af komen. Dit keer was er zelfs een Schot die er meer dan 1000 km enkele reis en een nacht varen voor over had om erbij te zijn.
Na een dagje rijden en sleutelen smaakte het eten goed en was het tijd voor het traditionele voorstellingsrondje van de rijders. Het ‘broodje worst van de barbeque’ ontbrak ook dit keer niet en je staat verbaasd hoe je kort na de Schnitzel/Pommes toch weer ruimte blijkt te hebben voor de jaarlijkse traktatie van de KKCD. Daarna was er tijd voor live muziek! Onder het genot van een door vader en zoon Minderhoudt geschonken biertje of een typisch Duits mengsel van Cola en Sinas (de liefhebbers spreken over Spezi…) werden er tot in de late uurtjes heerlijke oude nummers gespeeld door een drie mans bandje. Van U2 tot Neil Young en Fleetwood Mac en Queen, het kwam allemaal voorbij en droeg natuurlijk bij aan de gezelligheid!
Na een relaxte nacht (zie boven) verscheen iedereen min of meer verfomfaaid aan het ontbijt. Toen de zon erbij kwam en het lekker op begon te warmen zeiden Marc en ik tegen elkaar: “nu nog een zachtgekookt eitje erbij en dan is het helemaal af!” We zagen buurman Chris B. even smoezen met Marian en wie schetst onze verbazing toen 4 en een halve minuut later bleek dat onder in de camper ook nog een paar kippen de reis van Buinerveen naar Dahlem hadden gemaakt!
Zondag, met het vroege middagzonnetje in het gezicht werd Lies, tijdens een kort dutje in het 200 meter verderop gelegen rennerskwartier wakker van het geluid van de kart van Chris. Let wel, er rijden dus nog 20(!) karts op de baan test rondjes, en zij hóórt tijdens haar slaapje alleen zijn kart!
Ondanks dat het een gelijkmatigheidsproef is, is dat eenmaal op de baan, toch lastig uit te voeren. Je laat je natuurlijk toch niet zomaar voorbij rijden… Miranda ging de sportieve strijd aan met “Sigi”; het was echt een kat en muis spel van zeker 10 minuten. Binnenkant ernaast – buitenkant ernaast en dan piept ze ‘m in de voorlaatste bocht erlangs! en weg was ze!
Tja, Ben de Paauw vindt het gewoon leuk om rondjes te rijden en je bent niet zo snel hè.. zegt ie naast de baan. Op de baan is het een heel ander verhaal… als 3e gestart in de race en dan direct op de 1e plek rijden met z’n Taifun. Daar komt een Duitser aangesneld om hem uiteindelijk toch in te halen. Ja, dat mag wel met zo’n moderne kart, hè Ben… Maar volgens de computer blijkbaar wel de meest gelijkmatige rijder, want hij ging naar huis met de beker voor de 1e plaats in Gruppe Eins!
Aan het einde van het weekend was er nog een prijsuitreiking. Iedereen verzameld op het ereterras, met uitzicht over de baan en het mooie dal. En het Nederlandse tintje…? Bijna alle Nederlanders wonnen een beker (blijkbaar kunnen we goed racen en gelijkmatig rijden…! Voor iedereen, ook aan de supporters en ‘Anschieber’ werd gedacht, was een mooie medaille in de vorm van een tandwiel. Ook aan John was gedacht.. hij kreeg een ereprijs omdat hij de oudste deelnemer van het hele evenement was, super!
Chris B. werd achtervolgd door motorpech, maar dat is ook wel weer ergens goed voor,want hij wisselt nu een motor in een tijd waar een heel Formule 1 team nog een puntje aan kan zuigen…!
Veel Duitse rijders zegden toe van de partij te zijn op ons internationale evenement in Strijen op 14 en 15 september en op een sportieve manier te strijden om de Nederlandse beker!
We kunnen terugkijken op een gezellig, succesvol en zeer geslaagd weekend!
Bis nächstes Jahr!!
Rolf.
