Na meerdere positieve ervaringen in Engeland hadden we besloten weer met een Engels evenement mee te doen. Daar hebben we dan ook geen spijt van gekregen, gezellige sfeer en een mooi circuit.
Het evenement vond plaats op 17 en 18 augustus. We zijn de vrijdag ervoor door de tunnel gegaan met het hele gezelschap. Een camper met mijn oom en tante, een auto met mijn vader en nog een oom en tante en Vincent en ik met de bus. We hadden 4 kartjes meegenomen. Drie van onszelf en één van onze voorzitter, Rolf Remorie. Rolf reed met zijn Swiss-Hutless, Vincent veelal met de rode Landia Rheno en ik met de blauwe Dino International. Tevens hebben Vincent en ik nog even met de Landia Lusso/ McCulloch gereden tussen de oudere kartjes.
De eerste dag was vrij rijden. De Engelsen delen dat altijd op in verschillende klassen. De karts lopen daar ook wat meer uit een dan in Nederland. Hele oude karts met spaceframe en een oude motorfiets-motor zijn daar geen zeldzaamheid. Rolf kwam net op tijd aan en wist net op tijd zijn motor aan de gang te krijgen. Vincent, Rolf en ik hebben toen een aantal keren leuk kunnen rijden. Eigenlijk geen technische problemen gehad. Rolf en Vincent hebbend de hele dag goed kunnen rijden. Ik heb alleen een motor moeten wisselen. We maakten ons vervolgens wel een tikje zorgen over de races die de volgende dag zouden plaatsvinden, sommige Engelsen reden erg fanatiek.
De tweede dag gingen we ons opmaken voor de races. Al snel bleek dat onze zorgen voor niks waren, we hebben geen last gehad van gevaarlijke acties.
De dag bestond uit (voor zover wij het konden opmaken) een opwarm manche, een kwalificatie, een race en de finale. Persoonlijk heb ik er steeds voor gezorgd dat ik achteraan stond in het veld. Onze banden bleken veel harder te zijn dan die van de Engelsen. Ook onze motoren hoorden eigenlijk in de oudere klasse thuis. Het gaat ons niet om winnen, maar we moesten ons best doen om een beetje bij te blijven zeg maar. Vincent en ik ervoeren beide dat je steeds dezelfde persoon tegenkwam die ongeveer even snel reed. Ik vond het dan ook leuk om steeds met een persoon de rondjes te rijden. Mooi om te zien welke lijnen de andere heren (en de enkele dame) over het circuit namen. Aan het eind van de dag was er een prijsuitreiking met de nodige humor. De voorzitter van de RetroRacer club werd hierbij bijgestaan door een lid van de Deavin familie. De Deavin familie was vroeger eigenaar van de Rye House kartbaan en het bekende Engelse kartmerk: Deavinsons.
Naast het karten was het gezellig met de Engelsen. Zowel op de kartbaan als in de lokale pub konden we een pint scoren en goed “ouwehoeren”. Vervolgens hebben we een rustdag genomen op een camping.
En dat was het dan weer! Al met al een geweldig weekend. Niet alleen zelf leuk gereden, maar ook was het mooi om al die verschillende soorten kartjes te zien rijden.
Ik zou het persoonlijk zeker aanraden om een keer een Engels evenement mee te maken.
Jasper van Schaick
