Wind, regen, het voorspelde niet veel goeds als we naar de weersverwachting keken. Gé Gordijn, Chris Bekkenkamp en Rolf Remorie zullen met gemengde gevoelens de weerman gevolgd hebben. Gelukkig viel dat allemaal erg mee.
Vrijdag in de avond meldden de eerste deelnemers zich evenals ook de baan-officials Mike Bijlsma en Ronald van der Klaauw. Wellicht voor een grondige baancontrole.
Chris Bekkenkamp parkeerde voor de zekerheid buiten de poort.
Je weet maar nooit. Jasper, Vincent en ondergetekende arriveerden mooi op tijd om 09:00 uur om het van Schaick kamp in te richten en konden onze tentjes mooi voor de eerste regenbuien opzetten. De Paddock was toen nog niet zo vol als wij gedacht hadden maar daarna arriveerde de een na de ander.
Klokslag half 12 konden de eerste deelnemers met hun om elf uur geplande oefenrondjes beginnen. Als je historisch kart kijk je niet op een half uurtje.
Het regende bij tijd en wijle wel flink. Dus schaatsen op de baan zonder ijzers. Paradijs voor de historische drifters. Voor mijzelf een mooi moment om als Anfänger voor het eerst met de met slicks uitgeruste Landia Rheno/Parilla op de baan de gaan. Als beginnend rijder moet je niet starten onder ideale condities. Jasper en Vincent konden een wedje maken of ik met de 1e, 2e of 3e bocht uit de baan zou liggen. Dat viel hen tegen en mij mee want dat gebeurde pas in de derde ronde bij de haarspeld aan het einde van het lange stuk. Dat krijg je ervan als je ietwat overmoedig een oude rot als Chris Bekkenkamp probeert te volgen. Gelukkig waren Ronald en Mike bereid een duwtje te geven.
In de middag klaarde het op en kon iedereen naar hartelust de baan er van langs geven. De hier en daar gemonteerde regenbanden konden er al weer af voor ze gebruikt waren. Helaas was er voor een tweetal deelnemers het slechte nieuws dat hun karts voor Strijen te veel lawaai maakten en zagen zij zich gedwongen om hun uitlaten te vervangen. Jammer, zeker als je helemaal uit Duitsland bent gekomen.
Aan het eind van de dag was er een “eenvoudige doch voedzame” maaltijd. Sateh, nasi, bami, diverse vlees gerechten, salades, frites, fruit. Perfect georganiseerd door in-house catering van de vereniging op de baan Strijen. Gevolgd door een zinderende kennis-kwis voor over historisch karten samengesteld door Rolf Remorie. Voor de liefhebbers gevolgd door een film voor de racing-enthousiasten.
Na een rustige nacht in tent, caravan, kampeerauto of gewoon thuis, het main event: De regelmatigheids race. Er werd gereden in twee groepen. De snelle en de langzamere. Of zoals Gë het formuleerde: De fanatieke rijders en de minder fanatieke rijders. Het weer was perfect en zou de hele dag zo blijven.
Na een oefenronde voor beide groepen werd er voor ieder groep in 4 manches gereden. Vol overgave. Hier en daar was er ongewild contact op de baan. Zelf de meest historisch rijders onder de histokarters, Wim Jepsen en Henk Deken konden elkaar niet ontwijken. Gelukkig kwam iedereen met de schrik vrij.
In de laatste manche van de fanatieke(re) rijders was er nog een pechvogel die achterstevoren in de sloot belandde. Nat pak, motor vol met water. Gelukkig geen permanente schade want deze Duitse deelnemer reed een half uur later na een grondige schoonmaak beurt alweer rond in het laatste event van de dag: Nederland tegen Duitsland.
De snelste deelnemers uit ieder land tegen elkaar. Het werd een nek aan nek race waar Nederland nipt heeft gewonnen.
Aan het eind van de deze dag was er nog een prijsuitreiking voor de regelmatigheids-race winnaars en uiteraard de beker voor het landen team Nederland die sportief door Gernot Stöcker werd uitgereikt. En niet te vergeten de pechprijs voor de onfortuinlijke slootsurfer.
Al met al een perfect georganiseerd gebeuren en een visitekaartje van de Histokart vereniging naar de buitenlandse gasten.
Hans van Schaick
