Vledderveen
Het spande erom: gaat het Histokarten op 21 juni 2014 nou wel of niet door bij de Kartclub Noord Nederland in Vledderveen? Gelukkig wel voor die-hards Henk Deken, Chris Bekkenkamp, Rolf en Mark Remorie, Ton Blankespoor en ikzelf. En natuurlijk Gé Gordijn, die alles nauwlettend en kritisch gade sloeg en ‘en passent’ ook nog wat geluidsmetingen deed. Wat dat laatste betreft: het viel best mee!
Bij vertrek uit Amsterdam scheen de zon nog uitbundig, maar hoe dichter ik bij Vledderveen kwam, hoe donkerder het werd. En eenmaal in de paddock begon het stevig te regenen. Da’s leuk om het stof van de motorcrossers aan de andere kant van de heg een beetje vast te houden, maar voor een kartje op slicks natuurlijk niet zo’n succes. Nou moest ik mijn motortje – ik ben sinds kort de blije eigenaar van een Komet 88, maar zonder bijpassende histokart – op een kartje van Ton monteren, dus rijden was er toch nog niet bij.
Eenmaal droog en aan de beurt begint het gebruikelijke Histokart gelazer: kartje wil niet starten en weer niet starten om uiteindelijk dan toch te starten nadat alle beschikbare aanduwers zich gruwelijk in het zweet hebben geduwd. En zo pruttelde ik voorzichtig – motortje inrijden! – de baan rond om nog ruim voor de ingang pitstraat roemloos te stranden. Kartje teruggesleept naar de pits. Niet genoeg gas gegeven, was het heldere oordeel van Ton en even later pruttelde ik de baan weer op en gaf maar wat meer gas. Dat ging al een stuk beter!
De volgende sessie was het weer een heel gedoe om het ding aan de gang te krijgen. Maar toe ‘ie eenmaal liep ging het lekker, heel lekker zelfs! Helaas remde ik na een paar rondjes bij de tweede bocht na de pits wat te hard, ging achterstevoren en kon ‘m natuurlijk niet meer op gang te krijgen. Kartje teruggehaald naar de pits en weer gestart voor de paar laatste rondjes in die sessie
De laatste sessie deelden Ton Blankespoor en ik de baan met twee jongens op moderne karts. Ik had een tandwiel met twee tandjes meer gemonteerd om het motortje beter te laten oppakken en dat hielp! Ik kon Ton goed bijhouden waardoor ik ronden lang vrolijk achter hem aanreed. Op een goed moment kon ik ‘m ernaast zetten, ging hem voorbij en verdween in de verte…. En dat allemaal met de Komet 88 die Chris zo vakkundig voor me heeft gereviseerd!
Jammer dat er niet véél meer Histokarters waren – al was het maar voor de gezelligheid én om te helpen duwen! – dan was het een nog mooiere dag geweest! En voor de natuurliefhebbers onder ons: op het gras midden in de baan is een kievitsnest met twee joekels van eieren. Natuur en geluidsport gaan best samen!
Egbert Kolvoort