Door Willem Koppendraier
Daar sta je dan, dik aangekleed tegen de kou en gewapend met een volle thermosfles met hete koffie van thuis op de koudste pinksterdag sinds 80 jaar op een kartbaan tussen de akkers op één van de Zuid-Hollandse eilanden met een vlag in je hand. Hoe deprimerend kan de dag beginnen. Het is 15 Mei 2016 en 11 gr. Celsius, de dag van de GP van Strijen georganiseerd door Kartclub Hoekse Waard.
Met een opkomst van 22 leden gingen om even over tien uur de eerste mannen van de “langzame sessie”de baan op. De baan was nog behoorlijk nat , dus was het glibberen en glijden op de nog koude slicks. Tot overmaat van ramp trekt er op dat moment een regenbui over en probeer ik zo goed en kwaad mogelijk met de druppels op mijn bril de verrichtingen op de baan te volgen. Na een kwartier vlag ik ze af en komen de “snelle”jongens de baan op. De regen is inmiddels weer weggetrokken en een klein zonnetje verschijnt tussen de dikke wolken. Gelijk voel je de warmte op je rug. Naarmate de dag vordert worden de buien minder, schijnt de zon meer, gaat mijn humeur op hoog en wordt de baan droger en droger, dus wordt er minder gegleden en meer gereden.
Tijdens de tweede sessie besef je dat er ergens anders in Europa nog een GrandPrix gereden wordt, maar dan in de topklasse van de gemotoriseerde sport. Je weet dat er een Nederlander meerijd die je negen jaar geleden nog als klein jongetje hebt zien rondrijden, onder toezicht van zijn vader, op de kartbaan van Genk. Hij, Max Verstappen zal als 4e starten om klokslag twee uur in de grote prijs van Spanje. Met een dochter die alles volgt en Wat’s-Up blijf ik op de hoogte van zijn verrichtingen. Tussen de bedrijven door vlag ik nog even de half driesessie. Om drie uur is iedereen van de baan en loop ik terug naar de pits. Tijdens het eten van een broodje kaas krijg ik constant de actuele situatie in Spanje door via mijn mobiel. Naarmate de tijd vordert voel je om je heen dat iedereen een beetje nerveus begint te worden omdat Max na de pitstops op kop ligt. Tegen het einde van de wedstrijd verzameld iedereen om de radio om het einde van de race te kunnen volgen.
De spanning is bijna om te snijden, de laatste ronden lopen en hij ligt nog steeds aan de leiding. Het is bijna niet meer te houden. De laatste bocht en de finish. Max heeft het geflikt, hij win de GP van Spanje en schrijf geschiedenis in de historie van de Formule 1 om als jongste en als eerste Nederlander een GrandPrix op zijn naam te zetten. En dan te bedenken dat het allemaal begonnen is met de kartjes waarmee wij nu onze rondjes op “Strijen” mee rijden . Met getemperde emoties vlag ik om half vijf de laatste rondjes van de dag en neem ik afscheid van iedereen en verlaat ik met een opgebeurd humeur en een stralend zonnetje de kartbaan in Strijen en rij ik voldaan terug naar huis waar ik verwelkomt wordt met een heerlijke warme kop groentesoep terwijl ik zit te genieten van de opgenomen race in Spanje.
Conclusie; dat een sombere dag met Histokart kan omslaan in een HISTORISCHE dag voor de autosport.
Groetjes ZIPPY