Het was 07:25 wanneer mijn mekanieker voor die dag, mijn goede vriend Nicky, de achterdeur bij mij thuis opende. “En zedde er klaar voor?”, vroeg hij. “Das zeker da. Nog rap de sandwiches smeren en we zijn weg”, antwoordde ik. Een tien minuten later waren we vertrokken naar Emsbüren voor een trip van 275 km.
Iets na 11 uur kwamen we aan in Emsbüren. Chris had wat plaats gehouden voor ons, zo stonden we met de histokarters gezellig samen in de paddock. In totaal waren we met een vijftiental histokarters, waaronder een paar Duitse vrienden. De meesten hadden hun eerste rondjes er al opzitten. Bert was zelfs al toe aan een tweede blokje. Ik moest nog even een geleend blokje van Chris monteren en dan was ik ook klaar.
Het was zeker warm genoeg, zo’n 26°C. Door het warme weer had ik zo veel grip dat ik elke bocht op drie wielen door kwam. Vincent raadde mij daarom aan eens met meer druk in de banden te rijden, dat bleek later een heel goede tip.
In de paddock was er heel wat interesse van Duitsers voor onze karts. Ze kwamen herinneringen ophalen en de jeugd wat uitleg geven over onze machientjes.
In de twee sessies erna besliste mijn motor telkens na een ronde om er mee op te houden, waardoor ik een beetje langst de kant van het spektakel kon genieten. We hebben een keer een andere bougie geprobeerd. Zo hebben we in de laatste sessie goed kunnen ‘racen’ samen met nog een handvol histokarters. Buiten de herinneringen aan een leuke dag heeft mijn mekanieker ook een ander aandenken mee naar huis genomen. Hij heeft zich verbrand aan een uitlaat en loopt nog steeds met een rode kring op zijn been.
Groeten, Matthias