Histokart met Duitse vrinden
Chris en Herr Puk van Kartwold, hadden rekening gehouden met onze moeders, en hadden in alle wijsheid besloten op zaterdag 13 mei de baan beschikbaar te stellen voor Histokart en KKCD. Moeders blij en Histokart vaders blij, want die dag vóór Mutterstag was het even histokart-vader-dag voor een bont gezelschap uit alle hoeken van het land. Vanzelfsprekend waren er ook enkele Duitse Histokart leden aanwezig die, tot mijn verbazing, met Histokart startnummers reden. Super toll om te zien dat Histokart leeft bij onze Oosterburen.
Erik was vroeg uit de veren en arriveerde als eerste bij Kartworld in Emsbüren. De baaneigenaar zat nog aan het Frühstück toen Erik zijn prachtige 1963 Tecno Piuma naar buiten rolde. Een heel bijzondere kart, uit een periode toen men in Nederland nog over skelters sprak. Een van de allereerste karts met het motorblok aan de zijkant van het kuipje, in plaats van achter het kuipje. Met als gevolg een gunstigere gewichtsverdeling en betere koeling van het motorblok. Erik wist te vertellen dat de gebroeders Pederzani eind ’60 al de stap maakten naar constructeur van formule wagens, en uiteindelijk het tot de formule 1 hebben geschopt.
De weergoden waren ons gunstig gestemd. Er was voor ieder wat wils. Een prachtig zonnetje en 23 graden Celsius, afgewisseld met een paar korte maar hevige zomerse buitjes en een rap opdrogende baan. De omstandigheden waar familie Verstappen en Schumacher in excelleerden.
In de ochtend was het eerste buitje. Niet veel later werd er gereden. Maar het was glatt, sehr glatt. Gelukkig voor velen brak het zonnetje door en duurde het niet lang tot de baan droog was. Er werd stevig doorgereden. Met name Ad maakte indruk door het tempo dat hij reed met zijn prachtige blauwe Zip. Helaas was de pret van korte duur voor uw scribent. De Parilla van verloor een stiftbout en twee bochten later verloor hij een complete uitlaat. Einde oefening. Kart geparkeerd in het gras.
Uw scribent kreeg hulp van Jürgen Bierbauer bij het oplappen van zijn Parilla motorblok. Het gat van de stiftbout werd opgeboord en een nieuwe schroefdraad werd getapt. Chris liet weten dat Jürgen Bierbauer geen onbekende is binnen het karting wereldje. Hij veel kart wedstrijden gereden van 1965 tot 1992. Daarna een hele poos niets gedaan met karts totdat Jürgen hoorde van een clubje Nederlanders die historische karts restaureren en rijden.
Na de reparatie van de Parilla volgde een tweede korte en hevige bui. Na de bui stond uw scribent te popelen om met zijn opgelapte Parilla de baan op te gaan. Ondanks alle waarschuwingen van Jasper. Na drie ronden was het gedaan. Weer verloor de Parilla een stiftbout. Een sluipgang terug naar de pits bleek onmogelijk te zijn. Peng! Peng! Peng! ….. Peng!!! Met luide knallen en ploffen rolde het kartje terug naar de pits. Klaar. Helaas geen reserveblok meegebracht. Einde oefening. Poetsen en inpakken. 200 km uur te rijden om een dagje met karts te rijden, om vervolgens weer 200 km terug te rijden. Wat was het een mooie dag. Moe en voldaan reden wij 200 km huiswaarts … terug naar moeder de vrouw.
Geschreven door Robbert Jan van Helten, foto van Erik Stam